"...یکی از نکات مهم دیگر این است که بنده تشکلی را کادرساز می دانم که وقتی کسی در فضای آن قرار می گیرد اشکالاتش رو شود...در تشکل کادرساز آدم ها به هم کار دارند و از کنار عیب های هم بی تفاوت رد نمی شوند. نشانه تشکل کادرساز این است که اگر مثلا بنده آدم بی نظمی هستم، وقتی وارد این فضا بشوم، این عیب من خودش را نشان می دهد..."(بیخوابی-مقاله 1)
بعضی اشتباهات هستند که به سختی جبران می شوند. بعضی عیوب هم هستند که به سختی درمان می شوند. قدم اول برای جبران اشتباه پذیرفتن آن، و قدم اول برای بر طرف کردن عیب دانستن آن است.
هرچند که بهای اشتباه من و بهای فهمیدن عیب هایم سنگین بود. -البته نه برای من، بلکه برای آنکه دوستش میدارم- اما بعد از عذرخواهی شرمسارانه، از او تشکر می کنم که این میدان آزمایش را برایم مهیا کرد. می دانم که جای میخ ها روی تخته خواهد ماند* اما باید به دنبال جبران بود گرچه همیشه امکان جبران بعضی چیزها نیست.
___________________________________________________________________________________________________________
*حکایتی است که پدری به ازای هر اذیتی که از پسر می دید میخی به تخته می کوبید. پسر بزرگ شد و راز تخته ی پر از میخ را از پدر پرسید. وقتی پاسخ شنید بسیار شرمگین شد. از پدر خواست که هر گاه به او نیکی می کند میخی از تخته بیرون آورد. گذشت تا آنکه میخی بر تخته نماند. پسر، پدر را گفت: آیا جبران کردم؟ پدر گفت: جبران کردی. اما تخته دیگر آن تخته اول نیست. جای میخ ها تا ابد روی آن خواهد ماند!
اشکالی ندارد پسرم، برگرد. ولی جای سیخ ها تو روحم باقی مانده!
و در آخر اینکه میخ تو روحت!